ترجمه اختصاصی ایانا از بی‌بی‌سی:
گندم‌هایی که باید مقاوم‌تر شوند
قطعاً هراندازه معادلات حوزه کشاورزی و غذایی پیچیده‌تر شده و مخاطرات بیشتری ازجمله خشک‌سالی، ترسالی، حمله حشرات ( مخصوصاً ملخ‌ها) و تغییر الگوی مصرف جهانی بیشتر نمود پیدا می‌کند، دغدغه‌های بیشتری از سوی پژوهشگران حوزه غذایی و کشاورزی در خصوص لزوم حفظ مقاومت محصولاتی مانند گندم، جو، برنج و ذرت در برابر این تغییرات هوایی و زیستی ظهور و بروز پیدا می‌شود.
به گزارش ایانا از بی‌بی‌سی، در این خصوص قاعدتاً باید به ظرفیت‌های ژنتیکی بسیاری از محصولات اتکا کرد. ظرفیت‌هایی که قطعاً رمزگشایی از آن‌ها، راه ما را برای مواجهه با آسیب‌های غذایی و عمومی همواره خواهد ساخت. تحقیق مفصلی نشان می‌دهد نمونه‌های وحشی محصولات زراعی، مثل گندم، حاوی مجموعه‌ای غنی از مواد ژنتیکی هستند که به این گیاهان کمک خواهد کرد در برابر تغییرات اقلیمی مقاوم شوند .مطالعه‌ای که طی ۲۸ سال انجام‌شده نشان داد که انواع گندم وحشی با “جهش‌های سودمند” ژنتیکی در برابر ناملایماتی ازجمله افزایش دما مقاوم شده‌اند. این‌یک خبر و تحقیق سودمند محسوب می‌شود. هم ناظر به زمان حال و هم آینده!
پس ما در اینجا از جهش‌های ژنتیکی سودمند سخن به میان می‌آوریم! اجهش‌های ژنتیکی سودمند هستند که قدرت و انعطاف‌پذیری محصولات کشاورزی در برابر انواع تغییرات را تضمین می‌کند. در این خصوص لازم است درک ما نسبت به‌عکس العمل گیاهان نسبت به پدیده‌هایی ازجمله گرمایش زمین افزایش یابد. به عبارت بهتر، باید در این خصوص به یک الگوی محاسباتی خاص برسیم تا بتوانیم قواعد اصلاح ژنتیکی گیاهان و محصولات غذایی را به سرتاسر دنیا تعمیم دهیم.
یونگ بی فو محققی از وزارت کشاورزی کانادا در این خصوص می‌گوید: “ما درباره اصلاح ژنتیکی گندم به نتایج خیلی هیجان‌انگیزی رسیدیم. یکی از این نتایج این است که طی ۲۸ سال و ۲۸ نسل، انباشت جهش‌های ژنتیکی در نمونه‌های وحشی گیاه قابل‌مشاهده است و متوجه شدیم که بیشتر انواع گندم همچنان قابلیت انطباق دارند.”
در این میان ما با اعداد و ارقامی مواجه هستیم که گویای نیاز مبرم بشریت نسبت به اصلاحات ژنتیکی مؤثر در گیاهان و محصولات کشاورزی هست. اخیراً دانشمندان موقعیت ۱۰۰ هزار ژن گندم را شناسایی کردند که گام بزرگی در تلاش برای توسعه نمونه‌های مقاوم در برابر تغییرات اقلیمی تلقی شده و البته، هنوز تا رسیدن به مرحله نهایی و عملیاتی فاصله دارد. سازمان ملل تخمین زده است که برای تغذیه جمعیت زمین که تا سال ۲۰۵۰ به ۹ میلیارد و ۶۰۰ میلیون نفر افزایش خواهد یافت، تولید گندم باید ۶۰ درصد افزایش یابد. پس ما با نیازی فراگیر روبه‌رو هستیم که برای تأمین آن باید روی به الگوهای نوین کاشت و تولید بیاوریم. در این مرحله، دولت‌ها و مؤسسات کشاورزی و محیط زیستی باید اقدامات هماهنگ و مستمری را صورت دهند. همان‌گونه که تأکید شد، تجمیع این مطالعات و تقویت جنبه‌های عملیاتی آن‌ها، مهم‌ترین نقش را در مواجهه با کمبود مواد غذایی در آینده‌ای نه‌چندان دور ایفا خواهد کرد.
Be the first to comment